Hayatım değişiyor . Hem de haddinden fazla ! Kendimi kendime ait değilmiş gibi hissediyorum. Derslere çok takıyorum , insanlara yalan söyülüyorum , kendimi anlamıyorum , ağlamak istiyorum!! Bu ben değilim.Aslında hatayım değil .. ben değişiyorum.
Bir kıza aşık oluyorum , herkese ondan bahsediyorum sonra içime atmaya başlıyorum , içime aşkını akıtıyorum ! İçimi , kalbimi hançerliyorum , sonra aslında aşkımı parçaladığımı fark ediyorum ! Bu ben değilim , eski -yani gerçek olan – ben içime atmak yerine unuturdum ; ama şu sıralar en kötüsünü yaşıyorum : Kendime soruyorum!
Neler olduğunu artık başkalarına değil , kendime soruyorum.Sebeplerini kendi içimde arıyorum.Hayır ,hayır .. bu ben değilim. Gerçek ben dertlenirdim, dertlerimi başkalarına anlatır çözüm için uğraşmaz,uğraştırırdım! Ama şimdi .. çözümleri aramam yetmezmiş gibi birde başkalarının sorunlarını dinleyip kafa patlatıyorum !
Sorumluluk alıyorum , başkalarını önemsiyorum , nabza göre şerbet verip , ortama göre yorumlar yapıp ,insanlarla barışıyor , onları mutlu etmeye , gönüllerini yapmaya uğraşıyorum.Bana bir şeyler oluyor… İnsanları değerlendirebiliyorum.Herkesle karakterine göre sohbet ediyor ya da etmiyorum.
Galiba sorunumu ya da değişikliğin sebebini biliyorum : Ben olgunlaşıyorum ! Bunu iyi mi kötü mü olduğunu belirleyecek kadar değil ama ortama uyacak kadar olgunum , ayrıca halimden memnum değilim , eski beni istiyorum !!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder