Ne Oluyor Bana !

16 yaşındayım ... İki kere aşık oldum.İlkinde ilk aşkın heycanıyla tutuştum , yandım ama hayatta kalmayı başardım ! Mükemmel büyüklükte  aşka batırılıp ; çıkarılmışım hissiyle ölüyordum!
İkincisi ... Şuan onu ;  'onsuz' , aciz , bu hayatı haketmeyen ruhumda , derinliklerde , en gizli ; benim bile bilmediğim yerlerde hissedebiliyorum.Evet , orada şuan ! Benim değil mi ?! Siz öyle sanın.onunla her gece beraber yatıyorum , yatarken onu kollarımın arasına alıp sevgi sözcüklerine boğuyorum ...

Her yalnız kaldığımda onu o kadar fazla seviyorum ki .. diğerlerinin kalbinde ona ait bi' yer bırakmıyorum ! Yalnızlığa düşerken onun sesiyle kendime geliyorum. Yani sadece SEVİYORUM!!

Peki ... Neler oluyor bana! Ne bu geberesice acı ! Kalbimi yerinden çıkarmaya çalışıyorlar ama izin vermiyor kalbim.Son bir bağla vücuduma tutunmak istiyor ama ben istemiyorum.Çırpınmasın kalbim ! Acı veriyor !! Kalbim ayrılsın vücudumdan ama o kalsın ! Acı bitsin ve o benim olsun !

Bilmiyorum bana ne olduğunu ; hayatımın nasıl ve bu kadar hızlı değiştiğini bilmiyorum ... Ama bekliyorum ! Belki bir gün umuduyla ... Bekliyorum .. beklicemde !!

BAŞLANGIÇ MI ? BİTİŞ Mİ?

Söyledim bugün ! Hiç bi’ şey diyemedi.Zaten beklemiyordum karşılığı olmasını .. ya da mutlu olmasını .. ya da herhengi bir şeyi.Sadece söyledim yaklaşık iki haftadır cebelleşmem 10 saniye içinmiş , bunu farkkettim sadece bugün !!

Merak ediyorum.Tamam arkadaşız.Ama acaba en yakın arkadaşına söyleyecek kadar değer verdi mi hislerime? Bunu ölçmek için belki saçma bi’ yol ama bence önemli bunu paylaşması diğerleriyle ya da paylaşmaya değer görmesi.

Söylemeye karar vermeden önce çok düşündüm. Söylesem doğru olurmu ? Nasıl karşılar ? gibi sorular beynimde uçuştu ! Ama sonra sadece bilsin dedim ne olacaksa olsun !

Söyledim .. n’oldu şimdi? Bunu söylemem başlangıç mıydı? bitiş mi ? Istırabım bitti mi? Arkadaşlığımızı zedeledim mi? Onunla tek bağım olan arkadaşlığım ; şuan ona ulaşmamın , saçlarının kokusunu aciz ruhumda hissetmenin , onu gizli gizli izlerken göz göze geldiğimizdeki heycanı yaşamanın sonuna mı geldik ? Bilmiyorum , bilemiyorum aslında bilmek istemiyorum ! Şu an bildiklerim ;  onu istediğim ve bunun imkansız olduğu !

SADECE SEVİYORUM !! HEPSİ BU !!

Heycanlıyımmm ...

Artık bitiyor .. İçime atıyordum .. Birikmişti .. Kalbim resmen şişmişti , sanki böyle artık bitsin bu ıstırap dermiş gibi çırpınıyordu ... Göğüs kafesimden kaçmaya çalışıyordu .. Hayır , hayır ! Sebep ıstırapla dolmuş olması değildi ! Sebep başkaydı ...

Seviyorum onu ! Açık ve net ! Bu kadar .. Aşığım işte ... Şıpsevdi diyen var ,saçmalama lan diyen var .. Um-rum-da de-ğil !!Seviyorum ..  o kadar !

Kalbim şişti , hissediyorum. Kendine bile zor yeten göğüs kafesimin derinlikleri dolmaya başladı ! Şişiyordu gitgide . Sebep .. sebep ise ; aşık olmamdı. Çektiğim aşk acısı değil ! Evet sebep aşk acısı değil ,aşkın ta kendisiydi !

Bitecek , buda bitecek ! Her derde deva vardır di mi bu içine tükürdüğüm hayatta !! Bu zıkkım şişkinliğin tek çözümü ise yine onda : Sevse beni keşke !!

Bunu çok yakında anlıcam .. İnecek göğüs kafesim .. Normale dönecek ... ' Ben de seviyorum ' derse  ... Gözlerimin derinliklerine bakıp bana aşkını tattırısa , işte o an emin olun dünyalar BİZİM olacak. Artık dert , tasa olmıcak ! Üzüntü lugatımdan kalkacak !
Ama eğer .. hayır derse , işte öyle bişe olursa ... O zaman kendime , şahsiyetime ne olur ?!! Allah bilir ! İşte burda devreye o girer ! Gelmesin o an !! Gelmemeli !! Dünyanın yararına olmaz !! O an gelmesin !!

O , Sadece O !

Bi' isteğim var mı benim ? Kendime soruyorum. Eğer istersem elde edebilirim.Uzun ya da kısa vadede.Sorun olan halledip , halledilemeyeceği değil.Sorun olan ''bi' isteğim var mı benim ? '' sorusunu yanıtlayabilmek !

İnsanların sorunu budur bence.İnsan ne istediğini bilebilir mi? Ya da ... Ne isteyeciğini ? Kestirebilir mi bunu önceden ?!

Ben .. ben kestiremiyorum. Sanki her şeye sahibim de ! Ne istediğimi bilmiyorum .. bir şey dışında !

Onu istiyorum sadece ; sadece o ve ben! Mümkün mü bu? Hayal mi sadece ? Hiç bir şey istemiyorum. Sadece o! Tek bi' istek fazla mı !!

Tabi ki fazla ! Ne zamn elde edebileceğim konusunda bir fikrim var mı .. yok ! Ne zaman onun da beni düşünmeden yattığını ya da yatabileceğini ya da yatmayacığını biliyormuyum .. hayır ! O halde , bu istek fazla !!!

Belki .. ama belki bir gün! En derin yerinden kalbimin aşka ayrılmış köşesinde tahtına oturacaksın. Tarifi olmayacak yine de aşkımın büyüklüğünün , o an gelse bile . ''Ümidim var mı derseniz'' bilmiyorum .. bilemiyorum ! Lütfen , ama lütfen eğer ümidim olmalıysa sen söyle bana ; beni bekleme .... SENİ SEVİYORUM de !!

Önemli Yerlerin Altı Çizilmeli

Hayat … Ne ilginç bi’ olgu ! Kendimiz mi geldik ? Hayır. Biz mi seçtik ırkımızı ? Hayır. Ama sorumluyuz her şeyden ! Ders çalışmaktan , ben mi seçtim öğrenci olmayı , saygılı olmaktan , ben mi seçtim küçük olmayı , aşkın verdiği tatlı ama can yakan acının sonunda zarar vereceğini bilerek ona katlanmaktan , ben mi seçtim aşık olmayı …

İnsan düşünür bazen ; ben bi’ hiçim bu dünyada? Ne için varım? Ama belki hepimizin bir görevi vardır.Şunu hissediyorum ben : Benim görevim onu sevmek ! Evet ben bunun için geldim dünyaya ! Buldum ! Ben onun için geldim , onla karşılaşıp , aşkı ruhumun en derinliklerinde lalezarda bir meltemi  hissedip , dudaklarımdan ona kutsal cümleyi söylemek için geldim !

‘’Seni seviyorum’’

Çok basittir aşık olmak ! Herkes yaşamış ya da yaşacaktır ! Zaten önemli olan bu değildir.Önemli olan sadık olabilmektir. Çok basittir aslında sadık kalabilmek . Sadece aşkını yitirmeyeceksin.Bu kadar !Eğer yitirdiysen aşkını , zaten   uzatmamalısın , sadıkta olmaya çalışmamalısın ! Önemli olan aşık olduktan sonra aşık olmaya devam edebilmektir !

Ölmedi ki O !

Sabah uyandım … Haberim yok ! Okula geldim … Hala haberim yok ! Telefonu kurcaladım 10 dakika kadar … Onunla ilgili en ufak bir fikrim bile yok !

Sonra .. tanımadığım biri geldi ; ‘’bugün kutlama var di mi ?’’ Şoktayım ! İki sebeple ; ATA’mızın ölüm yıldönümüne  ‘kutlama’ denmesinden dolayı , ayrıca bu günü hatırlayamamamdan dolayı.

Ne kadar acizane bir durum ! ATA bu ! Nasıl unutulur ?!

Tören başladı … Bayılanlar , yapılan saçma ve utanç verici hatalar …  - bayrağı yarıya çekmeme , sanki ‘kutlaymış’ gibi alkışlamalar –

Dalmışım ; yanımdaki kız ağlamış , tören bitmek üzere … Şunlar geçti o anda utancından yerlerde sürünen beyinciğimden : ‘’Ağlanmamalı bence , evet ağlamamalıyız.O burada , içimizde . Neden bu anma töreni ? Ölmedi ki o ! ‘’ Ama kimse duyamazdı tabi ki , duysalar ne derlerdi acaba?

Tören bitti.Sonra düşündüm kendi kendime : ’’Neden hatırlayamadım ?’’ Cevabını sonraları buldum ! Hatırlamak istememişim ! Önce kendimimi kandırıyorum dedim. Hayır , kesinlikle bir bahane değildi ! Hatta kimsenin hatırlayamaması gerekir. Ölemedi ki o !

Bedenin toprak olsun ATA’m .. bırak çürüsün.Bize lazım olan hala ‘’haytta olan’’ ruhun !

Süper Bişi Bu Ya

Lan yazmak mükemmelmiş yahu ! Ya böle rahatlıyorum yazınca , uçuyorum . Hani böyle gece rüyanda binanın bilmem kaçıncı katından düşersin ya böle için bi hoş olur .. ondan oluyo yazarken , yazdığımı okurken , eleştirileri dinlerken ...

Eleştirleri dinlemek .. aklıma dersime girmeyen ama edebiyat öğretmenim olan şahsiyet geldi. belki de kendimi tanımamı sağlıyor . Beni dinliyor Merlin'i getiriyor.  :)   Çocukmuşum gibi davranıp ' bugün git yarın gel ' olaylarına hiç mi hiç girmiyor. Teşekkür ediyorum bu kişiliğe buradan ...

Konu dağılmasın neyse ... Yazmak diyordum ... Bence herkes yazmalı .. Yazamam olum ben diyende , süper yazarım diyende , ben uğraşamam diyende ... Yazmalıyız.Klişe bi' laf vardır : 'Başkalarının özgürlük sınırına girince sizinki biter' diye.İşte yazarken ' özgürlük sınırı ' diye bi' olgu olmuyor.

İstediğiniz bir karakter yaratabilir , istediğiniz ismi verebilir , istediğiniz ruh haline sokup , istediğiniz sözleri söyletebilirsiniz! Yazarken Tanrı sizsiniz !!

Ama değerini bilmelisiniz yazmanın , ya da bilmeliler ydeğerini yazanların !

Yeni Hatıralar

Hayat zarları bana çalışıyor bugünlerde.Olumlu şeyler oluyor.Derslerim iyi gidiyor; anne-babamla aram iyi ; param var ; - en önemlisi - aşık oluyorum ... yeniden ! Evet , aşık oluyorum ...

Diğerinden sonra bir daha aşık olamam ben diyordum .. Ama oluyorum sanırsam .. Yalancıymışım ben ! Senden başkasını sevemiyeceğim demiştim  .. gözlerinin içine baka baka ... Yalancıymışım !

Hayat bana yardım etmeye karar verdi. Ama bekliyorum ... Ne zaman vuracak sillerini? Ne zaman intihar etmeyi düşüneceğim yeniden? Ne zaman küfürler uçuşacak kirlenmiş ağzımdam hayata karşı?

İşte böyle pis bir yer bu dünya benim gözümde ! Hayat iyi giderken ne zaman kötüleşeceğini düşünüyorum artık... Yazık bana ... Şu günlerde tek dayanağım .. aşık oluyormuş gibi hissetmem !!

Aşk ... Öyle kötü bir illetki ... Ölümcül bir hastalık gibi. Sanki iyi huylusu da var kötü huylusu da ... İyi huylusu tatlı acılar içinde kıvrandırıp kalbini sökerken ; kötü huylusu bir cellatın kurbana vurduğu bir darbeymişçesine bir acı sokuyor kalbin aşkı taşıyan bölümüne !  İnşallah iyi huyludur benim ki !

....

Bu hafta yazılılar var . Yani bu haftalık tek söyleyebileceğim :   '' ... ''