Kelimeler , sözler … Bu olgular bende bir Tanrı’nın olduğuna dair duyguları harekete geçiriyor.Böyle ufak-tefek şeyler hayatımızı etkiliyor , hatta sonlandırabiliyorsa bir Tanrı olmalı etrafta !
Çoğu zaman insanların söylediklerini takmayız.Her zaman bizim düşüncelerimiz , hayallerimiz , davranışlarımız , mimiklerimiz , ‘’ağzımızdan dökülen kelimelerimiz ‘’ en doğrusudur.Çoğumuz böyle düşünürüz.Ama ne komiktir ki çoğu zamanda birinin ağzından çıkacak tek bir kelimenin kölesi oluruz.Ağzına girer o kelimeye yalvarırız ! Çıkması gerekir o ağzından , o dilden kurtulmalıdır.Bazen annemizin ‘’ Tamam , gidebilirsin ‘’ deyişine ; bazen sevgilimizin ‘’ Hayatım ‘’ deyişine ; bazen öğretmenimizin ‘’ Aferin ‘’ deyişine ; bazen TRT ‘deki ablanın ‘’ Son numara 7 ‘’ deyişine kulluk ederiz ! Biz özgür falan değiliz.Onlara , ona , köpeğe , bir müzik çalara , bir kadına , bir kaleme ya da uğurlu paramıza muhtacız !
Çoğu insanın ağzından dökülecek bir kelimeye muhtacız , evet ! Ama şunu da bilmeliyiz ki ; onlarda bizimkine muhtaç olacaklar ya da şuan muhtaçlar ! Belki şuan küçük kuzeninin senden ‘’Tamam , cips alabilirsin ‘’ demeni bekliyor ya da patron olduğunda işçin ‘’ Tamam , bugün izinlisin ‘’ demeni bekleyecek , o kelimeler ağzından çıkana kadar kafayı yiyecek !
Sözcükler … Aslında lanetlenmelidirler !!! En ufak bir laf bizi tutsak edebilir , hayatımıza yön verebilir , o an olmasa da sonuçları bizi çarmıha gerebilir.Çok dikkat edilmeli hem de çok ! Bir kere ağızdan çıktımı .. dönüşü olmayabilir ! İşte o zaman hayat kararabilir !
Çoğumuz beğenmeyiz hayatımızı ! Tek suçlu o lanet olası kelimelerdir aslında , bilmeyiz.Bizi en tepeye çıkarıp ; sonra yere bir hışımla çarpıp , parçalara ayıran hep onlardır ! En iyisi ‘’ On düşünüp , hiç konuşmamak ‘’
