10 Kasım 2010 Çarşamba

Ölmedi ki O !

Sabah uyandım … Haberim yok ! Okula geldim … Hala haberim yok ! Telefonu kurcaladım 10 dakika kadar … Onunla ilgili en ufak bir fikrim bile yok !
Sonra .. tanımadığım biri geldi ; ‘’bugün kutlama var di mi ?’’ Şoktayım ! İki sebeple ; ATA’mızın ölüm yıldönümüne  ‘kutlama’ denmesinden dolayı , ayrıca bu günü hatırlayamamamdan dolayı.
Ne kadar acizane bir durum ! ATA bu ! Nasıl unutulur ?!
Tören başladı … Bayılanlar , yapılan saçma ve utanç verici hatalar …  - bayrağı yarıya çekmeme , sanki ‘kutlaymış’ gibi alkışlamalar –
Dalmışım ; yanımdaki kız ağlamış , tören bitmek üzere … Şunlar geçti o anda utancından yerlerde sürünen beyinciğimden : ‘’Ağlanmamalı bence , evet ağlamamalıyız.O burada , içimizde . Neden bu anma töreni ? Ölmedi ki o ! ‘’ Ama kimse duyamazdı tabi ki , duysalar ne derlerdi acaba?
Tören bitti.Sonra düşündüm kendi kendime : ’’Neden hatırlayamadım ?’’ Cevabını sonraları buldum ! Hatırlamak istememişim ! Önce kendimimi kandırıyorum dedim. Hayır , kesinlikle bir bahane değildi ! Hatta kimsenin hatırlayamaması gerekir. Ölemedi ki o !
Bedenin toprak olsun ATA’m .. bırak çürüsün.Bize lazım olan hala ‘’haytta olan’’ ruhun !

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder